در نخستین ۲۲ خرداد بدون حضور و پیام رهبران جنبش سبز، مردم و هواداران همچنان از اندیشه های ماندگار موسوی و کروبی سخن می گویند. در کوچه و خیابان ، در مدارس و دانشگاهها همه جا صحبت از ۲۲ خرداد است.
گرچه حکومت تلاش کرد با کمدی ضعیف و پیش پا افتاده مدحی، افکار عمومی را در دومین سالگرد فاجعه انتخاباتی تحت الشعاع قرار دهد اما بنا به اظهار برخی منابع آگاه این امر نتوانست مردم را متاثر ازین فضا کند.
طی یک سال گذشته رهبران جنبش سبز به خوبی توانسته بودند تاثیر گذاری خود بر مردم را از طریق پیام ها و بیانیه های مناسبتی به اثبات برسانند که آخرین فراخوان موسوی و کروبی در 25 بهمن سال گذشته خواب سرکوبگران را آن چنان آشفته کرد که آنها مجبور شدند به حربه حبس خانگی رهبران جنبش روی بیاورند.
رهبرانی که خواب ناز نظام را آشفته کردند
تا قبل از 25 بهمن نظام با قاطعیت اعلام می کرد که سبزها به شدت ضعیف شده اند و حتی می گفتند که فراخوان های موسوی و کروبی 50 نفر را هم به خیابانها نمی کشاند .
این اظهار نظر ها تا ساعات اولیه تظاهرات 25 بهمن نیز ابراز می شد اما با لبیک مردم به فراخوان رهبران جنبش ناگهان ورق برگشت .
.
گرچه آقای خامنه ای در قبال این واقعه سکوت کرد و به این سکوت خود ادامه داد اما زیر مجموعه های نظام که تاثیر گذاری خارق العاده رهبران جنبش را درک کرده بودند مجبور شدند به قدرت رهبران جنبش در کشیدن مردم به موج اعتراضات اعتراف کنند همچنانکه احمد جنتی از فرط عصبانیت گفت: کاری که قوه قضاییه می‌تواند انجام دهد و من فکر می‌کنم که در اندیشه است که انجام بدهد، این است که ارتباط اینها را به کلی از مردم قطع کند . درب خانه آنها باید بسته شود، رفت و آمدهایشان محدود شود، نتوانند پیام بدهند و پیام بگیرند و تلفن و اینترنت آنها باید قطع شود و در خانه خود باید زندانی شوند.
احمد جنتی نگفت اگر مردم با نظام هستند و معترضان عده ای معدود و انگشت شمار هستند چه لزومی دارد که رهبران جنبش در خانه های خود حبس شوند؟
او و خیلی های دیگر در نظام جمهوری اسلامی به این سوال و سوالاتی از این دست که اگر رهبران جنبش قدرت کشاندن مردم به خیابانها را ندارند چرا آنها را به حصر می کشند، هیچگاه پاسخ ندادند.
رایحه استقامت در فراخوان رهبران جنبش
در همه فراخوانهای اعلام شده از سوی رهبران جنبش سبز ، رهبران پیشاپیش مردم طی بیانیه هایی چالش با نظام سرکوبگر را آغاز می کردند.
مهدی کروبی در نخستین خرداد بعد از فاجعه انتخاباتی گفته بود: باید راست قامت و محکم ایستاد و از ملامت کننده ها هم نترسید. از فحش ها وتخریب ها و درگیری ها هم نهراسید البته تاکید می‌کنم که انتظار زود پیروز شدن و زود به نتایج مطلوب رسیدن را نداشته باشید. مهم ایمان،صبر واستقامت در راه خدا است و باید به حفظ دستاورد ها اهمیت فوق العاده داد.
جنبش سبز جنبش همه
موسوی و کروبی در همه مقاطع مبارزه از 22 خرداد 88 تا بهمن 89 همواره در کنار هواداران و بدنه جنبش سبز بوده اند. آنها هیچ گاه نسبت به مسایل مختلف سکوت نکردند. همچنانکه در قضیه اعدام های غیر قانونی شهروندان کرد نیز صدای اعتراض رهبران جنبش به این بی عدالتی ها بلند شد ، در حالیکه برخی فکر می کردند جنبش سبز دایره ای محدود دارد که فقط جمعی محدود در آن جای می گیرند. اما موسوی و کروبی در دوران قبل از حصر به خوبی نشان دادند که در کنار مطالبات اقوام ایستاده اند و جنبش نیز خودی و غیر خودی ندارد و هر شهروند منتقد و آزادیخواه یک شهروند مسئول دارای حق و حقوق کامل است.
از دیگر ویژگی های بارز رهبران جنبش حضور در بطن قضایای جامعه و درک نیازهای معترضان بود. در هر مناسبت این رهبران و همسران آنها بودند که پیشقدم بوده و به بودن در کنار مردم نه به عنوان رهبر بلکه به عنوان عضوی از پیکره جنبش سبزافتخار می کردند.
رهبران متحد معترضان فهیم
در نخستین سالگرد کودتای انتخاباتی در سال 89 موسوی و کروبی با هم و در کنار هم ظاهر شدند.
این حضور مشترک نشان از آن داشت که رهبران جنبش دست در دست هم و به دور از تک روی استراتژی جنبش را طراحی می کردند و در عین حال مراقب بودند که جنبش گرفتار رفتارهای احساسی و هیجانی که می تواند هزینه های سنگین برای مردم و جوانان ایجاد کند ، نشود.
در 20 خرداد موسوی و کروبی بیانیه مشترکی را صادر کردند وطی آن با آگاهی از برنامه ریزی سرکوبگران برای برخورد وحشیانه با مردم اعلام کردند اکنون در حالی که ۴۸ ساعت به زمان پیش بینی شده برای راهپیمایی باقی نمانده است با عنایت به گزارش نمایندگان احزاب اصلاح طلب و نیز جهت حفظ جان و مال مردم اعلام می داریم راهپیمایی پیش بینی شده برگزار نخواهد شد. بدیهی است با سابقه سیاه یک سال گذشته در سرکوب معترضانی که تنها جرمشان طلب نمودن رأی خود به شیوه ی مسالمت آمیز بود و همچنین اخبار رسیده از سازماندهی مجدد افراطیون و سرکوبگران در جهت یورش به مردم بی دفاع و مظلوم، از مردم و معترضان می خواهیم خواسته و مطالبات به حق خود را از مجاری کم هزینه تر و موثرتری دنبال کنند.
همچنین در پایان این بیانیه اشاره شده بود:و این رسم دولتی نامشروع است که جز به موافقان خود مجوز راهپیمایی نمی دهد با این حال راهی را که شما ملّت بزرگ ایران برگزیده اید مسدود شدنی نیست و شما خلّاقانه نقش آفرینی خود را در این مسیر متجلّی خواهید ساخت و ما نیز در همه حال تا رسیدن صبح روشن فردا در کنار و همراه شما خواهیم بود.
مردم منتظر بیانیه ها نمی مانند
با این حال درخواست موسوی و کروبی از مردم مبنی بر عدم حضور در خیابان در نخستین سالگرد انتخابات 88 هرگز به این مفهوم نبود که موسوی و کروبی مخالف راهپیمائی مردم هستند چنانچه موسوی در بیانیه های خود همیشه تصریح کرده بود که مردم به دنبال احقاق حق خود هستند.
موسوی گفته بود: همواره به اینجانب و دوستان گفته می شد که اگر شما اطلاعیه ندهید مردم به خیابانها نخواهند آمد و آنان از اعتراضات و مطالبات خود دست برخواهند داشت وآرامش به کشور برخواهد گشت. بنده به عنوان یک همراه جنبش عظیم سبز مردمی با این نظر موافق نبودم و می اندیشیدم که تا اصلاحات لازم با تکیه براصول روشن که می توان آنها را از قانون اساسی استخراج کرد، صورت نگیرد ، آب رفته به جوی باز نخواهد گشت.
موسوی به مواردی اشاره می کند که مردم جلوتر از رهبران به خیابان آمدند و اینگونه نبوده که جنبش منتظر بیانیه رهبران خود باشد. موسوی گفته بود: برای مراسم عاشورای حسینی علیرغم درخواستهای فراوان، نه جناب حجت الاسلام و المسلمین کروبی اطلاعیه دادند و نه حجت الاسلام و المسلمین خاتمی اطلاعیه صادر کردند و نه بنده و دوستانم. با این وصف یک بار دیگر مردمی خداجوی به صحنه آمدند و نشان دادند که شبکه های وسیع اجتماعی و مدنی که در طول انتخابات و بعد از آن به صورت خود جوش شکل گرفته است، منتظر اطلاعیه و بیانیه نمی مانند. در حالی که مردم نه روزنامه همراه و مشوقی در کنار خود داشتند و نه از صدا و سیما، به عنوان رسانه ای ملی و بی طرف و منصف و عاقل بهره می بردند. باز همه ملت ها و جهانیان شاهد بودند که در میان طوفانی از تهدیدها و تبلیغات و تکفیرها و اهانتها، عزاداران حسینی در این روز مقدس حسین حسین گویان به صورت مسالمت آمیز و بدون شعارهای تند روانه میدانها و مسیرهایی شدند که خود انتخاب کرده بودند و این بار نیز چون دفعات گذشته با اعمال تحریک آمیز مواجه شدند، خشونت های غیرقابل باور چون زیر کردن راهپیمانان، تیراندازی نیروهای لباس شخصی که امروز هویت آنها بر کسی پوشیده نیست و روز بروز پرده از چهره آنان و سرانشان کنار زده می شود، فاجعه ای را آفرید که اثرات آن به این زودی از صحنه سیاسی کشورمان رخت برنخواهد بست.
موسوی همچنین گفته بود: بنده به صراحت و روشنی می گویم فرمان اعدام و قتل و زندانی کروبی و موسوی و امثال ما مشکل را حل نخواهد کرد.
اندیشه سبز اندیشه ای متعلق به همه
ناظران سیاسی معتقدند در دومین سالگرد انتخابات مهندسی شده که رهبران جنبش در حصر هستند اکنون بیش از هر چیز بازخوانی خط مشی فکری رهبران جنبش می تواند پویائی و تحرک مردم را دو چندان کند.
به باور این ناظران، مردم، آنچنان که میر حسین موسوی و کروبی گفته اند باز هم پیشاپیش رهبران گام بر خواهند داشت . هیچ ایرانی آزاده ای در سالگرد 22 خرداد استواری ، صراحت و پایداری رهبران جنبش ، مردم و جوانان و همه مخالفانی که امروز خود را سبز می نامند فراموش نخواهد کرد چرا که جنبش سبز یک اندیشه است ، اندیشه ای که مرز نمی شناسد و در آن بدنه جنبش یعنی مردم اصل هستند.
گرچه حکومت تلاش کرد با کمدی ضعیف و پیش پا افتاده مدحی، افکار عمومی را در دومین سالگرد فاجعه انتخاباتی تحت الشعاع قرار دهد اما بنا به اظهار برخی منابع آگاه این امر نتوانست مردم را متاثر ازین فضا کند.
طی یک سال گذشته رهبران جنبش سبز به خوبی توانسته بودند تاثیر گذاری خود بر مردم را از طریق پیام ها و بیانیه های مناسبتی به اثبات برسانند که آخرین فراخوان موسوی و کروبی در 25 بهمن سال گذشته خواب سرکوبگران را آن چنان آشفته کرد که آنها مجبور شدند به حربه حبس خانگی رهبران جنبش روی بیاورند.
رهبرانی که خواب ناز نظام را آشفته کردند
تا قبل از 25 بهمن نظام با قاطعیت اعلام می کرد که سبزها به شدت ضعیف شده اند و حتی می گفتند که فراخوان های موسوی و کروبی 50 نفر را هم به خیابانها نمی کشاند .
این اظهار نظر ها تا ساعات اولیه تظاهرات 25 بهمن نیز ابراز می شد اما با لبیک مردم به فراخوان رهبران جنبش ناگهان ورق برگشت .
.
گرچه آقای خامنه ای در قبال این واقعه سکوت کرد و به این سکوت خود ادامه داد اما زیر مجموعه های نظام که تاثیر گذاری خارق العاده رهبران جنبش را درک کرده بودند مجبور شدند به قدرت رهبران جنبش در کشیدن مردم به موج اعتراضات اعتراف کنند همچنانکه احمد جنتی از فرط عصبانیت گفت: کاری که قوه قضاییه می‌تواند انجام دهد و من فکر می‌کنم که در اندیشه است که انجام بدهد، این است که ارتباط اینها را به کلی از مردم قطع کند . درب خانه آنها باید بسته شود، رفت و آمدهایشان محدود شود، نتوانند پیام بدهند و پیام بگیرند و تلفن و اینترنت آنها باید قطع شود و در خانه خود باید زندانی شوند.
احمد جنتی نگفت اگر مردم با نظام هستند و معترضان عده ای معدود و انگشت شمار هستند چه لزومی دارد که رهبران جنبش در خانه های خود حبس شوند؟
او و خیلی های دیگر در نظام جمهوری اسلامی به این سوال و سوالاتی از این دست که اگر رهبران جنبش قدرت کشاندن مردم به خیابانها را ندارند چرا آنها را به حصر می کشند، هیچگاه پاسخ ندادند.
رایحه استقامت در فراخوان رهبران جنبش
در همه فراخوانهای اعلام شده از سوی رهبران جنبش سبز ، رهبران پیشاپیش مردم طی بیانیه هایی چالش با نظام سرکوبگر را آغاز می کردند.
مهدی کروبی در نخستین خرداد بعد از فاجعه انتخاباتی گفته بود: باید راست قامت و محکم ایستاد و از ملامت کننده ها هم نترسید. از فحش ها وتخریب ها و درگیری ها هم نهراسید البته تاکید می‌کنم که انتظار زود پیروز شدن و زود به نتایج مطلوب رسیدن را نداشته باشید. مهم ایمان،صبر واستقامت در راه خدا است و باید به حفظ دستاورد ها اهمیت فوق العاده داد.
جنبش سبز جنبش همه
موسوی و کروبی در همه مقاطع مبارزه از 22 خرداد 88 تا بهمن 89 همواره در کنار هواداران و بدنه جنبش سبز بوده اند. آنها هیچ گاه نسبت به مسایل مختلف سکوت نکردند. همچنانکه در قضیه اعدام های غیر قانونی شهروندان کرد نیز صدای اعتراض رهبران جنبش به این بی عدالتی ها بلند شد ، در حالیکه برخی فکر می کردند جنبش سبز دایره ای محدود دارد که فقط جمعی محدود در آن جای می گیرند. اما موسوی و کروبی در دوران قبل از حصر به خوبی نشان دادند که در کنار مطالبات اقوام ایستاده اند و جنبش نیز خودی و غیر خودی ندارد و هر شهروند منتقد و آزادیخواه یک شهروند مسئول دارای حق و حقوق کامل است.
از دیگر ویژگی های بارز رهبران جنبش حضور در بطن قضایای جامعه و درک نیازهای معترضان بود. در هر مناسبت این رهبران و همسران آنها بودند که پیشقدم بوده و به بودن در کنار مردم نه به عنوان رهبر بلکه به عنوان عضوی از پیکره جنبش سبزافتخار می کردند.
رهبران متحد معترضان فهیم
در نخستین سالگرد کودتای انتخاباتی در سال 89 موسوی و کروبی با هم و در کنار هم ظاهر شدند.
این حضور مشترک نشان از آن داشت که رهبران جنبش دست در دست هم و به دور از تک روی استراتژی جنبش را طراحی می کردند و در عین حال مراقب بودند که جنبش گرفتار رفتارهای احساسی و هیجانی که می تواند هزینه های سنگین برای مردم و جوانان ایجاد کند ، نشود.
در 20 خرداد موسوی و کروبی بیانیه مشترکی را صادر کردند وطی آن با آگاهی از برنامه ریزی سرکوبگران برای برخورد وحشیانه با مردم اعلام کردند اکنون در حالی که ۴۸ ساعت به زمان پیش بینی شده برای راهپیمایی باقی نمانده است با عنایت به گزارش نمایندگان احزاب اصلاح طلب و نیز جهت حفظ جان و مال مردم اعلام می داریم راهپیمایی پیش بینی شده برگزار نخواهد شد. بدیهی است با سابقه سیاه یک سال گذشته در سرکوب معترضانی که تنها جرمشان طلب نمودن رأی خود به شیوه ی مسالمت آمیز بود و همچنین اخبار رسیده از سازماندهی مجدد افراطیون و سرکوبگران در جهت یورش به مردم بی دفاع و مظلوم، از مردم و معترضان می خواهیم خواسته و مطالبات به حق خود را از مجاری کم هزینه تر و موثرتری دنبال کنند.
همچنین در پایان این بیانیه اشاره شده بود:و این رسم دولتی نامشروع است که جز به موافقان خود مجوز راهپیمایی نمی دهد با این حال راهی را که شما ملّت بزرگ ایران برگزیده اید مسدود شدنی نیست و شما خلّاقانه نقش آفرینی خود را در این مسیر متجلّی خواهید ساخت و ما نیز در همه حال تا رسیدن صبح روشن فردا در کنار و همراه شما خواهیم بود.
مردم منتظر بیانیه ها نمی مانند
با این حال درخواست موسوی و کروبی از مردم مبنی بر عدم حضور در خیابان در نخستین سالگرد انتخابات 88 هرگز به این مفهوم نبود که موسوی و کروبی مخالف راهپیمائی مردم هستند چنانچه موسوی در بیانیه های خود همیشه تصریح کرده بود که مردم به دنبال احقاق حق خود هستند.
موسوی گفته بود: همواره به اینجانب و دوستان گفته می شد که اگر شما اطلاعیه ندهید مردم به خیابانها نخواهند آمد و آنان از اعتراضات و مطالبات خود دست برخواهند داشت وآرامش به کشور برخواهد گشت. بنده به عنوان یک همراه جنبش عظیم سبز مردمی با این نظر موافق نبودم و می اندیشیدم که تا اصلاحات لازم با تکیه براصول روشن که می توان آنها را از قانون اساسی استخراج کرد، صورت نگیرد ، آب رفته به جوی باز نخواهد گشت.
موسوی به مواردی اشاره می کند که مردم جلوتر از رهبران به خیابان آمدند و اینگونه نبوده که جنبش منتظر بیانیه رهبران خود باشد. موسوی گفته بود: برای مراسم عاشورای حسینی علیرغم درخواستهای فراوان، نه جناب حجت الاسلام و المسلمین کروبی اطلاعیه دادند و نه حجت الاسلام و المسلمین خاتمی اطلاعیه صادر کردند و نه بنده و دوستانم. با این وصف یک بار دیگر مردمی خداجوی به صحنه آمدند و نشان دادند که شبکه های وسیع اجتماعی و مدنی که در طول انتخابات و بعد از آن به صورت خود جوش شکل گرفته است، منتظر اطلاعیه و بیانیه نمی مانند. در حالی که مردم نه روزنامه همراه و مشوقی در کنار خود داشتند و نه از صدا و سیما، به عنوان رسانه ای ملی و بی طرف و منصف و عاقل بهره می بردند. باز همه ملت ها و جهانیان شاهد بودند که در میان طوفانی از تهدیدها و تبلیغات و تکفیرها و اهانتها، عزاداران حسینی در این روز مقدس حسین حسین گویان به صورت مسالمت آمیز و بدون شعارهای تند روانه میدانها و مسیرهایی شدند که خود انتخاب کرده بودند و این بار نیز چون دفعات گذشته با اعمال تحریک آمیز مواجه شدند، خشونت های غیرقابل باور چون زیر کردن راهپیمانان، تیراندازی نیروهای لباس شخصی که امروز هویت آنها بر کسی پوشیده نیست و روز بروز پرده از چهره آنان و سرانشان کنار زده می شود، فاجعه ای را آفرید که اثرات آن به این زودی از صحنه سیاسی کشورمان رخت برنخواهد بست.
موسوی همچنین گفته بود: بنده به صراحت و روشنی می گویم فرمان اعدام و قتل و زندانی کروبی و موسوی و امثال ما مشکل را حل نخواهد کرد.
اندیشه سبز اندیشه ای متعلق به همه
ناظران سیاسی معتقدند در دومین سالگرد انتخابات مهندسی شده که رهبران جنبش در حصر هستند اکنون بیش از هر چیز بازخوانی خط مشی فکری رهبران جنبش می تواند پویائی و تحرک مردم را دو چندان کند.
به باور این ناظران، مردم، آنچنان که میر حسین موسوی و کروبی گفته اند باز هم پیشاپیش رهبران گام بر خواهند داشت . هیچ ایرانی آزاده ای در سالگرد 22 خرداد استواری ، صراحت و پایداری رهبران جنبش ، مردم و جوانان و همه مخالفانی که امروز خود را سبز می نامند فراموش نخواهد کرد چرا که جنبش سبز یک اندیشه است ، اندیشه ای که مرز نمی شناسد و در آن بدنه جنبش یعنی مردم اصل هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر